Sevgili Arkadaşım

Bu kentte sabah olmaz sen olmayınca geceler apansız gelir üstüme yağmurlar kapıda hayat sırılsıklam bir gelsen kışlarım bahara dönse martılar uçmuyor,semada hüzün var dalgalar daha hırçın vuruyor sahile uzaklara yakınım yakınlarsa çok uzak beyoğlu'nda hayat senin içinde seni tasvir ediyor bütün kitaplar her türküde senin adın geçiyor sigaram sen yoksan sadece duman içsem bedenime sensizlik doluyor..

inadına severdik bir kızı inadına bakışır inadına öperdik saçlarını inadına öpüşürdük belkide inadına voltalar atardık ayakkablarımız eskiyinceye dek inadına güler inadına ağlar inadına susardık inadına kışlar yaşanırdı erzurumda inadına aldırmazdık soyuğa ve inadına yüreğimizde hep bir ateş yanardı yani kısacası; inadına yaşamaktı hayatı bizimki ve birgün öleceksek eğer geride kalanlara aldırmaksızın İNADINA ÖLMEKTİ....

SENİ BEKLEMELERİN EN ACISIYDI, GELMEYECEĞİNİ BİLMEK VE SARILMIŞKEN YOKLUĞUNA GECELERİN SİYAH ZAMANLARINDA, TÜRKÜLERDE ADINI ARAMAK UMUTSUZCA. SENSİZLİĞİN KARANLIK LABİRENTLERİNDE HİSSEDERKEN ÖLÜMÜN SOĞUKLUĞUNU TÜM HÜCRELERİMDE KENDİMDEN BİR PARÇA BULDUM RÜZGARIN YAPRAKLARA BIRAKTIĞI ANILARIN TÜMÜNDE. NERELERDEN GELMİŞTİ O ANILAR, HANGİ GÖZ YAŞLARINI TAŞIMIŞTI RÜRGAR UZUN YOLCUKLUKLAR BOYUNCA VE NERELERDE BIRAKMIŞTI UMUTSUZ TERKEDİŞLERİ. UZAK DİYARLARIN SONBAHAR HÜZÜNLERİNİ GETİRİP SESSİZCE KOYNUMUZA SOKAN. KİMBİLİR HANGİ SEVDANIN HÜZNÜ BU YAŞADIKLARIM, HANGİ ANILARIN SESLERİYLE BEKLEMEKTEYİM SENİ VE ELLERİM HANGİ ELLERİN SICAKLIĞIYLA SARMAKTA TENİNİ. BU KARANLIKLAR DAHİ BİZE AİT DEĞİL SANKİ. UZAK DİYARLARIN KARANLIKLARINI YAŞAMAKTAYIM GECENİN EN KUYTU ZAMANLARINDA. RÜZGARLARLA GELEN, EVİMİZE İZİNSİZCE MİSAFİR OLAN UMARSIZ KARANLIKLAR BU CEHREMİZİ SARAN. ŞİMDİ SAATLERE MUHTAÇ ELLERİM. GÖZLERİM DUVARA ÇAKILI, RÜZGARI DİNLİYOR KULALARIM. KİRPİKLERİM AZAD EDİYOR TÜM ISLAKLIĞIĞINI ...

HAYATTAN KAÇARKEN KENDİMDEN YORULDUĞUMU FARKETTİM BUGÜN. SANKİ GÜNLERİN TUTSAK ZAMANLARINDA YAŞAYAN TÜM DÜŞÜNCELER, AÇIK DENİZLERDE FIRTINAYA YAKALANAN, ROTASINI KAYBETMİŞ BİR SANDAL GİBİ YALPALAR VURARAK YOL ALIYOR ZİHNİMDE... ÖNCE ÇOCUKLUK YILLARIM GELİYOR AKLIMA. HANİ O, YAĞMURDA ISLANMAKTAN KORKMADIĞIMIZ YILLAR. HANİ KAR ALTINDA UMARSIZCA HASTA OLMAKTAN KORKMADIĞIMIZ YILLAR. ZİLLERİ ÇALIP KAÇMAK İÇİN PLANLAR YAPIP, HİÇ BİR KARŞILIK BEKLEMEDEN DOSTLARIMIZ İÇİN KAVGA ETTİĞİMİZ YILLAR... DÜN YAĞMUR YAĞIYORDU İSTANBUL'A. YAĞMUR ALTINDA YÜRÜMEK İSTEDİM SAATLERCE AMA KORKTUĞUMU FARKETTİM SONRA YAPAMADIM. YAĞMURDAN KAÇANLARI SEYRETTİM ÖYLECE. YAĞMURDA ISLANMAKTAN MI KAÇIYORLARDI, YAĞMURUN HATIRLATTIĞI MAZİNDEN Mİ BİLİNMEZ AMA BEN CESARET EDEMEDİM YÜRÜMEYE. SİGARAM DA VARDI OYSA, KİBRİTİM DE. YİNE DE KORKTUM ISLANMAKTAN... SONRA HAYATI ANLAMAYA BAŞLADIK YAVAŞ YAVAŞ. ÇOCUKLUKTAN KALAN UMUT KIRINTILARI TÜKENİYORDU BİRER BİRER VE BİZ BÜYÜYORDUK. BÜYÜDÜKÇE HAYALLERİMİZ KÜÇÜLÜYORD...

yeni bir hayata başlıyorum bugün. sensiz. artık özlemek yok. düşünmek, anımsamak. her türküde senden birşeyler bulmak. artık üzülmek de yok. kederlenmek, art-arda içilen sigaralar, uykusuz kalmalar, geceleri aniden uyanmalar... ilk günlerin bitkinliği de yok artık. yaşanmamış bir üç senenin yükünü kaldırdım omuzlarımda. artık; dostlarımla konuşuyorum, sinemaya gidiyorum, sokaklarda dolaşıyorum amaçsız.. yani artık ben de yaşıyorum. bugün sensiz bir hayata başlıyorum.. ama seni hala çok seviyorum..