Düşlerim
Gecenin yalnizliginda ve hiçligin ortalarinda, niçinlere bölünmüs duygularin karamsarligi sarmisken bedenimi, degersizligin üç noktasinda özlemek vardi seni...Yasamanin anlami kadar, nasil yasadigimizda önemliydi. Sirtimizda tasinan, hayat degildi sadece, özlemim.. Hayatin içinde, rüzgarlarin tasidigi bulutlarin ve bulutlarin içinden çikan damlalarin çamurlastirdigi topragin agirligi da vardi sirtimizda. Degersizligin üç noktasinda özlemekde vardi seni ,özlemim... Uzak sehirlerin patika yollarinda, yürümek zordu. Zor olsa bile yürünmeliydi ya yürüdükçe yaklasirdi bahar..Bir çocuktu hayat oralarda.Yürüdükçe büyüyordu.. Büyüdükçe anliyordu. Anladikça görüyordu. Düslerim; Ben bu kis hiç üsümedim. Hiç hastalanmadim zemheri soguklarda.Kar yagmadi saçlarima hiç. Yapraklarini dökmedi agaçlar.Mavi gözler kis ayinda bahar oldu bedenime. Yüregim günesle doldu. Korkuyorum! Sen gittiginde hiç gelmezse bahar. Günes hiç dogmazsa sen gittiginde. Ya sen gittiginde bulutlar maviligi kapatirsa...